Նստում մտածում եմ՝ լավ, ինչ ինչ հանգամանքներով, պատճառներով բայց
պատերազմ եղավ անցյալ տարի։ Ինչ եղավ, երբ
եղավ, ով եղավ, ոնց եղավ, դա ուրիշ թեմա է։
Փաստը էն ա, որ անցյալ տարի նոյեմբերում թուղթ ա ստորագրվել։ Այդ թղթի որակումներից զերծ կմնամ առայժմ։ Ցանկացած պատերազմի դեպքում, վերջում ստորագրված թուղթը հաստատում է ով է հաղթողը, ով՝ պարտվողը, և պատերազմին վերջ դնելու գինն ու պայմանները։ Այսինքն ռազմական գործողություններին, ոչ թէ պատերազմին։ Տարբերություն կա։ Բայց դա ևս ուրիշ թեմա է։ Ի թիվս այլ պայմանների, այդ թղթի մեջ ամրագրվում է, որ - հակամարտող կողմերը (մեկ մեկ դժվար ա ստանդարդ լեզվով գրել, ասել ՛հակամարտող կողմեր՛, այլ եչ թէ ՛մենք և իրանք՛, կամ ՛մենք և այդ անասունները՛, ոնց կթելադրեր էմոցիոնալ կողմս, բայց դե․․․) մնում են ստորգրված պահին եղած իրենց դիրքերում և որ երկու կողմերն էլ պիտի վերադարձնեն գերիներին առանց նախապայմանների։
Եթէ մեր ՛հարևանները՛ իրոք հավատային, հարգեյին այն պարտավորությունները, որոնց ստանձնել են այդ թուղթը ստորագրելով, Շուշին, Հադրութն ու այդ 2 գյուղերը առաջարկողին կմերժեին, ու ոնցվոր մենք ենք միանգամից բոլոր մեր մոտ եղած գերիներին վերադարձրել (ու մի բան էլ ավել․ էն 2 հոգին որ ժամանակին Քարվաճարում 16 տարեկան պատանուն սպանել էին ու Արցախի բանտում էին արդեն քանի տարի ա, հեչ կապ չունեյին պատերազմի հետ, բայց մենք տվել ենք, ոչնչի դիմաց, միայն ուզենալով լավ ու ազնիվ երևալու համար, ավելի ճիշտ հառիֆություն ու ծռանություն անելով), նույնպես էլ իրանք կանեյին։
Եթէ իրենց դուխը էդքան հելել խեղդում էր իրանց, եթէ էն իրանց խմած
առյուծի կաթը եռում էր կոկորդներում, թող փորձեյին ուժով վերցնել այն, ինչ սկուտեղի
վրա իրենց մատուցվել ա, ոչնչի դիմաց․․․բայց մենակով, առանց թուրքերի, ջհուդների կամ
սիրիացի վարձկանների։
Ադրբեջանը ԽՍՀՄ-ի փլուզումից
հետո հայտարարել էր, որ իրեն չի ճանաչում որպես Խորհրդային Ադրբեջանի իրավահաջորդ։
Այդ դեպքում, նախևառաջ ի՞նչ իրավունքով են իրենց պահանջները հիմնավորելու համար առաջ
բերում միայն խորհրդային քարտեզներ և փաստաթղթեր, ու ավելի վատ, մենք ինչո՞ւ ենք դա
հանդուրժում և ընդունում, միհատ էլ ընդհառաջում։
Սենց որ գնաց, հեռու
չի էն ժամանակը, երբ իրանք կասեն՝ գիտեք, ձեր Երևանն էլ Երևան չի, ոչ էլ ձերն ա, Իրավան
ա ու մերն ա, կբերեն ինչ որ շինծու զիբիլ քթներիդ տակը կկոխեն, կասեն հեսա ստեղ գրած
ա, դուք ինչ իրավունք ունեք ստեղ գտնվելու, դավայ արագի մեջ ջհանդամվեք, էդքան երկար
տարիներ ձեր տված վնասներն էլ փախհատուցեք – դուք էլ տակներդ ծռած, կասեք՝ հա, վայ
մենք չգիտեյինք, կներեք, հեսա գնում ենք․․․
Թուուուո՞ւ թքեմ ես
ձեր անողնաշար գլխին․․․
Հ․Գ․։ Իմ կարծիքով ճիշտը էսպես կլիներ․
1 – Ուժով սիկտիրցնել
էն ոչխաներին, որ արդեն մայիսից մտել են ՀՀ ինքնիշխան տարածք ու անարգել իրանց համար
դիրքավորվել, միհատ էլ լեզուները երկարացնում են
2 – ՀՀ ինքնիշխան տարածքը
ներխուժելու և բոլոր դրա հետևանքների համար Ադրբեջանին պատասխանատվության ենթարկելու
նպատակով դիմել համապատասխան միջազգային ատյաններին – պահանջել որ փոխհատուցեն այն
գյուղացիներին, ովքեր իրենց պատխառով ապրուստի միջոց են կորցրել։
ՀՀ ԻՆՔՆԻՇԽԱՆ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՍԱՀՄԱՆԸ, ԻՆՉՊԵՍ ՆԱև ԻՐ ՑԱՆԿԱՑԱԾ ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ԱՊՐՈՒՍՏԻ ՄԻՋՈՑԸ ՊԵՏՔ
Է ԼԻՆԻ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԱՐԺԵՔ և ՎԵՐԱԲԵՐՎԻ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆԱԲԱՐ։
3 - Քրեական պատասխանատվության ենթարկել այն սպաներին կամ այլ զինվորականներին, ովքեր հրաման են տվել չկրակել Գեղարքունիկի մարզի թշնամու կողմից զավթված ամեն մի սանտիմետրում։
4 – Հետ պահանջել կամ զինվել և հետ վերցնել բոլոր այն տարածքները,
որոնք դուրս են նոյեմբերյան թղթում արձանագրածներից, և մի միլիմետր անգամ չզիջել։
5 – Ամեն գնով ու ամեն
տեղ պահանջել մեր գերիներին։ Ժամանակին Մաքյավելլին էր ասում, եթէ չեմ սխալվում՝ նպատակը
արդարացնում է միջոցներին։
ԹՈ՞ՒՂԹ ԵՔ ՈՒԶԵՑԵԼ
ՍՏՈՐԱԳՐԵՆՔ։ ՄԵՐ ՍՐՏՈՎ ԷՐ ԹԷ ՉԷ, ԲԱՅՑ ՍՏՈՐԱԳՐԵԼ ԵՆՔ։ ՏԱՌ ԱՐ ՏԱՌ ՊԱՀԵ՜Ք ԷԴ ԱՆՏԵՐԸ։
